Senin adında ki bir özlem yakarken içimi
Döksen üstüme Ummanları sönmez yangınım benim
Hasretinden gül bahçeleri açarken kalbimde
Dokunmayın bir gülüme ağlar bülbülüm benim
Karanlığın koynunda düştüğüm girdaptan çıkar beni
Al, koy gülüm beni kalbine , dindir hasretim benim
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta