Özgür Mutlu Şiirleri - Şair Özgür Mutlu

Sessiz Çığlıklar
Bir ses yükseliyor, gök kubbeye değen,
Kırık dökük kalpler, umutla dolu.
Yılmadan, korkusuz, gözleri parlayan,
Sokaklarda yankılanıyor halkın soluğu.

Göklerin mavisi, bulutların beyazı,
Hapsetmiş karanlığa savaşın ayazı.
Toprağın bağrında derin bir iz,
Kalmış bir hatıra, acı dolu bir giz.

Çığlıklar duyulur, çocuk sesleri,

Gönül denizinde bir ışık parladı,
Şeh Bedreddin'dir adı, fikirlerde can buldu.
Adaletin peşinde, gerçeğin arayışında,
Bir yol gösterici, kalplere huzur doldu.
Karanlık çağlara meydan okudu,
Adaletin terazisinde, eşitlik vurdu.

Bu kente çöker yalnızlık, ağır bir pelerin gibi,
Sokaklar suskun, fısıltılar bile donar havada.
Her köşe başında bir gölge, bir hüzünle eşleşir,
Ruhlar yorgun düşer, çıkışsız bir labirentte.

Güneş doğuyor
Bir sevda ile yükseliyor
Kardeşlik kokuyor
Köyler kasabalar şehirler
Umudunu yitirmemiş
Millet güçlü dimdik

Sevgi bir gemi gibidir,
Rüzgarla dolan yelken,
Fırtınalarla sınanır,
Dalgalarla göğüs gerer.

"Sevmeyi Unutur İnsan" adlı şarkı sözü:
Sevmeyi Unutur İnsan

(Nakarat)
Sevmeyi unutur insan, zamanla solarken umutlar,
Kalbinde bir hüzün kalır, hatıralar ağlarken.

Bir ses sustu, meydanlar sessizleşti,
Kelimeler yitirdi o eski neşeyi.
Sırrı gitti, bir türkü yarım kaldı,
Gözlerde nem, yüreklerde bir sızı.

Geceler boyu alın terimle yoğrulan,
Ekmek teknesi bildiğin bu can.
Sen ellerin açmış, hep istemeyi bildin,
Benim yorgunluğuma gözlerini sildin.

Son fasıl bıçak kemiğe dayandı.
Güneş artık yok
kara bulutlar sarmış gökyüzünü
yol alma günüdür.
Güçlü olacaksın ya da
yok olacaksın.