Ben hiç küsmem.
Birilerini küstürmekten korkarım sadece.
Hata yapacağım
Zamanı hissettiğimde
Uyarırım dostları
Arkadaşları uyarırım önce.
Kaybedilen herkesin resmini çiz önce.
Sonra canlandır o resimleri.
Kaybolanları yeniden yaşa.
Anla bütün olanları.
Hayatlarının her anında
Sevildiklerini gör
Evlerin içinde bahçe
Bahçelerdeyse türlü,türlü düşünce
Düşünceler ile hakim oldu hep eğlence.
Ve ben eğlenirken
Sen eğlenirken
Korkutulduk eğlenmekten.
Öğretmenim!
Benim de bahçem olsun mu?
Bahçemde çiçekler açsın mı?
Şu koca,koca beylerin attıkları bombalar...
Bombaları ben istemiyorum.
Öğretmenim!
Bana kızacaksan
Beni sevmediğini söyleyeceksen
Sus.
Beni sevdiğini söyleyeceksen
Ver bir ses.
Çok ihtiyacım var.
İnsanların yüzüne bakarak konuş Özgür.
Üzme kimseyi.
Biliyorum.
Kimseye kendini sevdirmeye çalışmıyorsun.
İyi bir insan olabilmek
Olabilmektir tek niyetin.
Çocuk,yere atılan çöpü,tekmeledi önce.
Sonra kaldırıp onu yerden
Atıverdi çöp tenekesine.
Tam sevinirken
Sokağını temizlediğine;
Alay ettiler onunla
Kendisini dilendirenlere
İsyan eden bakışlarıyla
Bir çocuğun gözünde
Aldım İstanbul'u ayaklarımın altına.
Bilirim, İstanbul ezilmez!
Her türlü günahıyla birlikte
Sigara kullansak da
Akciğerlerimizi oksijen ile doldurabilen
Bir alim aklı gerekli bize.
Her türlü mistikliğimize rağmen
Laikliği yaşantılarıyla var edebilen
Kafa yapısı gerekli bize.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!