İnsan yorulunca duruyor.. Durunca düşünüyor.. Düşününce konuşuyor.. Konuşunca yoruluyor.. Yorulunca insanlaşıyor.. İnsanlaşınca işler karışıyor.. Yalnız kalıyor…”
Özdemir Asaf
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta