Öyle Bir Düşlem Ki Şiiri - Kasım Kobakçı

Nice ejderler tanıdım, cisimleri sisten,
Yıldırım kuşanırlardı, karanlıkla eş.
Birazcık yaklaşsam, adeta buhardılar,
Seslensem, dehşetten kanatları titreşir.
Nice ejderler tanıdım, cisimleri sisten,
Öyle bir düşlem ki çizilememişler.
*
Yok zannetmeyin, hafızadan gittiler,
Halen ötelerden, işaretleri belirir.
Büyü mü kuruntu mu, kâhin bilemez,
Tümü, şu efsunlu bilmecelerdir.
Kadim yazıtlarda bulunmazlar,
Sihirli kürelerde devirdirler.
Yok zannetmeyin, hafızadan gittiler,
Öyle bir düşlem ki çizilememişler.
*
Kimsesizliğimde, yoluma indiler,
Boğuk nidaları, ruhumu gezindirir.
Güya kainatta, kayıp meteordular,
Hangi boyuta geçtiler meçhuldür.
Nice ejderler tanıdım, cisimleri sisten,
Öyle bir düşlem ki çizilememişler.
*
Gümüşi mağaralarda, nöbet beklediler,
Pulları şafakla, paslanır kirlenir.
Dokunsam, dağılacak tozdan heykel,
Bakışları, mekanı delip geçer.
Nice ejderler tanıdım, cisimleri sisten,
Öyle bir düşlem ki çizilememişler...