YEMEK YEMEYEN DURU
Duru Ada hiç yemek yemiyormuş, üstelik yemekleri de beğenmiyormuş. Annesi de bu duruma çok mu çok üzülüyormuş.
Annesi Duru Ada yı yemek yememesine çare bulur diye bir gün yengesinin evine götürmüş.
-Duru’nun yengesine demiş ki, bak Gülsüm yengesi Duru Ada yemek yemiyor. Sen Duru yu, Duru da seni çok seviyor, Duru senin dedikleri yapar belki sizin evde yemek ayırmadan yemek yer, onun için Duru yu sizin eve bırakıyorum Duru sana emanet demiş, Duru Ada yı yengesinin evine bırakıp gitmişşş..
Annesinin yemek yediremediği Duru ya yengesi nasıl yemek yedireceğim diye kara kara düşünürken, mutfakta ki eşyalar tabaklar, çatallar, kaşıklar, hatta ta kepçe bile birden bire dile gelmiş, Duru Ada nın yengesine, biz Duru ile hem oyun oynar hem de yemek yediririz demişler.
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
güzel hikaye
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta