Sevdal Polat - Öykü Yarına Geç Kalmak ...

Şubat yüzünü marta dönerken. Kapımızdaki zemheri'ye rağmen güneş dağların duldasındaki köyümün üzerinden eksik olmuyor.
Gün doğumu ile doğada başlayan kuşlarım senfonisini. Saatler ilerledikce yerini köyde derin bir sessizliğe bırakmıştı.
Güneş Kocadağ dan hayli yükselmiş balkonun camına dikleştikçe içimizi daha çok ısıtıyordu
Güneş sıcaklığı yazdan kalma günler gizlenmiş gibiydi zemherinin içinde.
Fındık dallarında yapraklar donurcuklanmaya başlamıştı. Üç beş gün güneşi görünce dallar şımarmış bahçelerde menkşeler ve sarı çicekler