18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Bahçede oturmazken Adel oturuyordu,
Kanepe üzerinde bir yere bakıyordu,
Dedik, serbest kalmalı biz bir köşede iken,
Uyması gerekilen kural verileceğinden,
Fırsat bulduğu anda tek sual sorularak,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta