Otistik Şiiri - Kemal Alkurt

Gen uyuşmazlığı muhtemel, iki göğ gözlü eşin
camı çatlak serasında sorunlu bir meyvesin
biraz da doğum öncesi rutin aşıların beyninde
kurşun birikmesi hasarıyla şanssız doğmuşsun
öyle demişti doktor kınacı
Otizm tanısı konulduğunda sana bir tanem
engelli olduğun gerçeğini kabullenmek
hayatımızın en umutsuz günleriydi

büyüyordun, yürüyordun, diş çıkarıyordun
dış görünüşte normal gibiydi her şey
oysa her titaniğin aysbergi de var imiş
neler vermezdik konuşabilseydi dilin

sokağa her çıkışın kurbanlık boğaların firarı
baban, ardın sıra koşuşturan yorgun sığırtmaç
sırra kadem basıp kaybolma zamanlarında
annenin sana feda ettiği yürek yerinden fırlar
top misali kaldırımlarda zıplardı
benin organ mafyası korkularım depreşir
derunumda büyür, büyür tsunami olurdu

maxiyi,junyoru denedik daha büyüğü yok pedin
beş yaşına bastın çiş demeyi öğren artık bebeğim
bezini belerken burnu düşüyor bak annenin
minnacık toysorus lar bile sıkışınca çiş diyor

imtihanımız oldun sabrımızın limitlerini zorlayan
vardır elbette duaların kabul olunduğu eşref saati
müteşekkiriz özel eğitime destek veren devlete
eğitim kurumumuz gülen gözler’le güldük
çok şey borçluyuz ilk öğretmenin çağtaç’a
bir konuşsa daha susmaz der di de inanmazdık

artık gerçekten de susmuyorsun kerata
çabuk kavrıyorsun normalleşiyorsun adeta
sen konuşmayı ilerlettikçe biz uçmayı öğreniyoruz
istersen sabaha kadar soru sor uyutma beni
kış gecelerimin konforu enerji küpüm
beş dakikacık gıpreşmesen de uyusam
yatak ısrarım inatçı ahtapotum

algıları müthiş arzuları umman
eylemi oyuna kurgulanmış tertemiz çocuk
sadakati sevgi vermeyi koşulsuz sevmeyi..
kısıtlanmalara vücut diliyle tepki koymayı
daha birçok şeyi seninle öğrendik hayattan
şimdi okullusun oğluşum sarı kafam

bayılıyorum
boğaziçi köprüsü çizen parmaklarına
kalem tutan minicik ellerine
hadi gel yine yarış edelim
bakalım hangimiz daha hızlı
tırmanacak evimizin merdivenini