Unutamadığım Yemin
Bir gece vakti, yıldızların altında
Ellerin ellerimdeydi…
Sessizliğin en derin yerinde
Kalplerimiz birbirine söz vermişti.
Yalnızlığın Gölgesi
Bir kahve soğur masamda,
Bir sigara yarım kalır dudağımda.
Ne dost vardır ne de derman,
Sadece sessizlik, sadece boşluk yanımda.
“Yalnızlığın Çığlığı”
Hiç gecenin sessizliğinde,
kendi ayak seslerinize yabancı oldunuz mu?
Duvardan yansıyan gölgenizle konuşup,
cevap beklediğiniz oldu mu hiç?
Yalnızlığın İsyanı”
Biliyor musun yalnızlık ne demek?
Bir odada tek başına oturmak değil…
Kalabalıkların ortasında bile
Yaralı Gönlümün Ağıdı
Gitme demiştim…
Gitme, bu kalp dayanmaz demiştim…
Ama gittin.
Ve ben şimdi her gece,
Yaralı Kalbim
Sen, en umutsuz anımda geldin,
Karanlık gecelerimin ortasında
bir ışık gibi düştün yüreğime.
Acılarımı susturan,
Yarım Kalan Şehir
Giderken ardına bakmadın bile,
Sustu sokaklar, sustu hece.
Bir zamanlar bahardı gözlerinde,
Şimdi kış oldum, buz kesince.
Yarına Umutla”
Eskiden daha farklıydım,
Bir tebessümle ısınıyordu içim,
Bir selamla yakın hissediyordum insanlara.
Ama zaman bana öğretti,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!