Geceye Dokunan Sessizlik
Bir gece,
sessizlikle uyandım.
Odamda ay ışığı vardı,
ama senin yokluğun,
Gelmez misin Yar…
Bazen düşünüyorum…
Karanlık sokaklarda kaybolsam,
Adını mırıldansam titreyen dudaklarımla.
Yankılansa duvarlarda sesim,
“Gitme, Ama Susma”
Sözlerini saklama, ne olur susturma beni!
Yüreğimi yoran sessizlikten yoruldum artık.
Eğer sevgi bitmişse,
eğer kalbinde yerim kalmamışsa,
Gurbetin Gözleri
Yola çıktım, ardımda bir şehir,
Özlemler yüklenmiş omuzlarıma.
Her kilometre biraz daha uzak,
Her mola biraz daha suskun bana.
Hasret
Ne bir yol var önümde
Ne de varacağım bir liman
Yüreğimde tek bir kelime büyüyor
Adı hasret…
İhanetin Gölgesinde”
Bir gün bile düşünmedim,
arkamdan vuracağını…
Oysa sana güvenmek,
hayatımın en doğru kararı sanmıştım.
“İhanetin Gölgesinde”
Bir zamanlar cennetti ellerin,
Bir bakışın, bir sözün yetiyordu bana.
Şimdi o eller zehir gibi soğuk,
O bakışların arkasında bin yalan saklı.
İhanetin Soğuk Yarası”
Aşk dediler…
İnsan ruhunu ısıtır,
Kalbine hayat verir diye anlattılar.
Ama bana bıraktığı tek şey,
İsyanın Gözyaşları”
Karanlığın ortasında tek başıma kaldım,
Ne bir ses var, ne de dokunacak bir el.
Güvendiğim dağlar çoktan yıkıldı,
Altında ben kaldım, altında umutlarım ezildi.
Kalbimin Defterinden”
Bugün yine düşündüm…
Kırıldığım yerler hâlâ acıyor,
Ama kalbimde bir sır var:
Ben hâlâ sevmek istiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!