Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Bana Bir Gül Gerek(Cinaslı Kafiye)

Deli gönlüm dinle beni
Bir gül gerek bana bir gül!
Hoş gör gülde her dikeni
Bir gül* gerek bana bir gül! **

Zam / Para Zam (TECAHÜL-İ ARİF)

Şaha mı kalkıyor her bir nefeste,
Soluğumu kesen külü mü bilmem?
Büyüyor yangınlar nice kafeste,
İçindeki Allah kulu mu bilmem?

Zindan Batar Gözüme TRİYOLEMSİ(ÜÇLEME)

Karanlık gecelerde yâr beni görmez misin?
Ay gezerken semada tutup indirmez misin?

Kabuk tutmuyor yaram gönlüme geçmez nazım;

KIRIKKALEM

-I-
İstersen birazcık öveyim seni,
Yarenin, yoldaşın, saz Kırıkkale’m!
Sevmeden öncesi döveyim seni

İnancımız Öz Tanrım

İnancımız öz Tanrım,
Çevirmedik yüz Tanrım.
Kimler kaypak bilirsin,
Başımız dik söz Tanrım.

Oğuzların Melallaşmakı (GÜLCE-BULUŞMA) Türkmenistan Derlemesi

Türkmen İl-Ulusundan aldık bir haber,
Beraber okuyalım, dinleyelim beraber.
Türkistan’da oturan il ulusu
Öbek öbek, oymak oymak

Medet Ey Hicran (BULUŞMA -Yeni Nazım önerisi)

Bir saçlarıma bak bir akan yaşa,
Umutlar silkele kadersiz başa.
Üstüme üstüme yağma be hicran!
Çevirdin yazımı dönülmez kışa.

Memleket acısı hem de ne acı,
Acıya acılar eker giderim.
Koru, İn Köy, Kale ya da Danacı…
Adını yazıya döker giderim…

Horlanınca dönmüş çöle dokusu,

Ceylan Gözlü Karaca(Çerçeve Cinas- Yediveren)

El demedim el gibi, bir yar sevdim karaca
El vermedi tutayım, ceylan gözlü karaca.

Yüzüyor her gün gece, köpüğünde biranın

CENNET

Uykuya dalınca sayıklar beni;
Ayıkken mor ışık yaymadı Cennet.
Horanta içinden ayıklar beni;
Bir ömür kocadan saymadı Cennet.