Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Kanglı Koca Oğlu Kan Turalı’nın Destanı (GÜLCE-BULUŞMA)

Oğuz’un zamanında Kanlı Koca denilen;
Gürbüz bir kişi vardı, er yiğittir övülen.
Onun da yetişkince oğulcuğu vardı ki;
Adı, Kan Turalı’dır, size destan edilen.

İç Oğuz’a Dış Oğuz Asi Olup Beyrek’in
Öldürüldüğünün Destanı (GÜLCE-BULUŞMA)

Üç Ok Boz Ok toplanıp buluşunca bir zaman,
Yağmalatır evini beylerin beyi Kazan.
Hatunuyla birlikte yağma olmadan önce,

On Dokuz Mayısım

Doğmadı kuzeyden daha bir güneş,
Samsun Türkiye’nin şimalindedir.
Gelmedi dünyaya Ulu Türk’e eş,
Dehası isminin Kemal’indedir.

Asi Yürek Bir Gün Belki Uslanır

Bulutta yağmuru yakar gözleri,
Dolunay izinde döner gizleri,
Oyalar şafağı cemre sözleri.
……….Karagüle sevdam diye seslenir,

Ayrılık Acının Büyük Anası

Amber bahçesine düşmüş tohumu,
Kan çiçeği besler gönül sunası.
Ağuya döndürür şeker lokumu,
Sallanır meltemle aşkın binası.

Torunum Oğuz’a

İlk torunum oldu, gurbet kuşu kızımdan
Dede oldum anlarsınız ya hani
Bir kez daha hatırladım, bu can bedende fani
Henüz on beş günlükken el öpmeye geldi yazdan

Hasan Dede (GÜLCE - BAHÇE)

-I-

Hem düşünür hem derviş iftihar Hasan Dede,
Makamı kalpten geniş bir pınar Hasan Dede,

Sözü Huşa Bağladım

Hakikat yolunda sağ olsun canlar,
Zamandan bir payı tuşa bağladım.
İlmek kaygan ipte anlayan anlar,
Dört harf bir heceyi fişe bağladım.

Mevsimlerin Deyişmesi

Görülmez âlemde benden güzeli,
Birinci mevsimim şimdi söz benim.
Değmesin keyfime hemen yaz eli,
Doya doya yaşam onca haz benim…..İLKBAHAR

Yine de Cansın(ÜÇGEN)

Bir
Ömür
Bir zehir,
Vardı zahir