Çık gel bir gece vakti ansızın
Gün yerini bırakırken karanlığa
Sokak lambaları aydınlatırken yolları
Havanın soğuğuyla birlikte çık gel
Kimseler görmesin
Sarar sarmalarım ben seni
Sevdim
Çok sevdim
Bir insan böyle sevmemeli
Uğruna dökülen cümlelerde
İsminin geçtiği şarkılarda sevdim
Yürüdüğü yollarda sevdim
Çok korkuyorum biliyormusun,
Birgün geri dönersin diye.
Yokluğuna bu kadar alışmışken,
Dönüpte herşeyi alt üst edersin yine.
Zaten dönsen de olmayız eskisi gibi,
Seni öptüğüm ilk derebahçede,
Benliğimi de bırakmışım seninle.
Bir yanım viran olmuş,
Diğer yarım direnişte.
Sen ne güzel kadınsın be Leman,
Unuttum seni
Öyle arada bir geliyorsun aklıma
Benden aldığın günleri
Uykumdan çaldığın geceleri hatırlıyorum sadece
Kader deyip geçiştiriyorum
Çok fazla düşünmek istemiyorum
Ne zor seni anmak
Ne kadar da zor anlamak
Dudaklarımdan dökülse ismin
İçimde kopar fırtınalar
Ne kadar da acı verir
Gidişini telaffuzlamak
Gitmek mi istiyorsun git
Hatta benide götür giderken
Müsait biyerde inerim ben
Belki bir umut yokuşunda
Belki de bir sokak ortasında
Sonra ayrılır yollarımız
Gönül aşka düştüğü yerde güzel
Sen bu aşkın kızılısın
Gökyüzü mavi gözlerin yeşil
Sen Gecemin karanlığısın
Gidenemi zor bu yollar
Bir direnişti benim hikayem
Bir haykırıştı duymadın
Her gün yürüdüğüm yollar
Dos doğru gözlerineydi
Hiç sapmadan
Dur durak bilmeden
Görüyorum oradasın
Ve elimden gelmiyor hiç bişey
Ne kadar acı bilemezsin
Sadece izlemekle yetiniyorum
Cümleler boğazıma takılıyor
Nasılsın desen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!