ÖRÜMCEK
zehrini kanımdan emen tarantuladır
sevgilim. yaşayanlar bilir arafı
dağa oyulmuş sabır taşıyım ben
ışığı kovolayan fırdöndü çemberi
acelesi yok gölü bulandıran damlanın
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
''bana kendimden başka mezar sormayın'' Öyledir şairim insanın mezarı kendisidir. Sevda dediğimiz şey kendimiz değil mi öylesine sevdiğimizden istediğimiz aynı şekilde sevilmek değil miydi?Hesapsız kitapsız hatalarıyla sevaplarıyla sevilmek.İnsan nedense kendine dönüyor.Ya bulamıyor ikizini.Ya bulunca çok geç oluyor.Mutsuz ve yalnız yürekler kendi içine döndükçe için için yanmıyorlar mı.İçin için yaralar kalbin her yanında .Nereye bıraksa derdi nerede dinlendirse kederi yer olmayan o mezarda. Sonra daraldıkça daralan yine de çırpınan o çoşkusuyla ince bir ırmağın edasıyla akmıyor mu?Yaralarını okşaya okşaya derinliklerinde sustura sustura çığlıkları.Ah kendine sağır olmuyor mu sonra insan.En çok duyduğu çığlığın çınlamasıyla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta