Ortasız Yol Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Hiçbir sokak beni tanımıyor,
adımı duymamış kaldırımlar.

Duruyorum ama beklemiyorum,
geçen her şey gibi
ben de biraz yarımım.

Kalmak istemiyorum,
gitsem kime giderim?

Bir posta kutusu gibi boşum,
bir mektup da bana uğramıyor.
Haberim yok
kendimden bile.

İçimde yol olmuş bir suskunluk var,
yürüdükçe kayboluyorum.

Kafamı koyacak bir yastık değil,
kendime yer arıyorum.

Ortasız bir yolda yürür gibi,
ne başı ne sonu belli.
Her adımda biraz eksiliyorum,
biraz daha görünmez oluyorum.