Orhan Tuncay Şiirleri - Şair Orhan Tuncay

Sandal, yine mehtap, yine sensiz
Gece dünden yorgun, mahcup, sessiz
Uykuda balıklar, suskun mavi deniz
Kürekler ve ben dinlemekteyiz

İçimi açtım yıldızlara
Özlemim saman yolunda gezinsin diye
Adını yazdım dağlara taşlara
Haykırdım yamaçlara
Biteviye

İçim titrer, yağmur damlası ıslatmasın seni
Saklı kal, peri masalları anlatmasın seni
Kıyamam, zalim geçen yıllar ağlatmasın seni
Korkarım, baharda çiçekler bırakmasın seni

İstemem, gizli rüyalar uyutmasın seni

Selam durdu, topuk çaktı
Ay yıldızlı semalara baktı
Yavuklusunu gönlünde bıraktı
Toplar yükseklerde gürlerken

Mektubunu çevirdi tutamadı

Söğüt suya doğru eğilir
Sular iki yana çekilir
Yaprakları hep dökülür
Büker belini yavaş yavaş

Mahzun durur söğüt hep

Hep çalardı duvardaki saat
Çalındı duvardaki saat
Şaşırdı duvardaki saat
Vurdu zamanı o saat

Bitti zaman olmayınca saat

Dön gel
Sırtında ağırlığıyla pişmanlıklarının
Eteklerinde kırpıntılarıyla düşmanlıklarının
Bağrında hançerleriyle şaşkınlıklarının

Dön gel

Elleri varmış yoksulluğun
Bildirmeden saran insanı
Kuşatan sıkıştıran.

Gözleri varmış yoksulluğun
Istıraba doğru bakan

Aşka üç adım kalmıştı
Takıldım, yuvarlandım
Kalbim kanıyor sandım
Telaşlanmayın yahu toparlandım

Saçlarımı taradım sağlam elimle

Kokularla duyumsarım yaşamı
Kokular taşır tüm anılarımı
Kokular taşır beni anılarıma
Tutup sürüklerler yarınlarıma

Pişen yemek kokusundadır annem