Orbay Eken Şiirleri - Şair Orbay Eken

Hiç beceremedim
Meşru olmayan bir yoldan
Kazanmayı
Kaybetmeyi
Kimseyi kandırmayı
Hiç beceremedim

Uzundu kış
Soğuktu gece
Isınmak için
Sığındım gözlerine
Kimsesiz bir çocuk gibi
Dalıp derinliğine

Ben Anadolu’nun bir köyünde doğmuşum
Bu yüzden yüreğim yitik bir evde çarpar
Kaybolmuş sevdaları içinde susarak
Çığlık çığlığa yaşar…
Bir çocukken ezberlemişim yalnızlığı
Aldanmışlık kokan güvensiz karanlıkların

Kalbine eyle takva
Sakın kimseye hor bakma
Veda hutbesini unutma
Üstünlük takvada Allah'u alem.

Yüreğinin ağırlığıyla ölç insanı

Başka bir dünya mümkün
Herkese yetecek kadar mutluluk
Herkese yetecek kadar aş mümkün
Uzaklarda şarkı söylesede kuşlar
Karanlığın içinde küf kokulu yalnızlıklar
Ah nasıl yaşadık bugüne kadar

Ne ben Onsuz kaldım ne O beni bıraktı
Her daim bendeydi Rabbim hiç yalnız koymadı
Sadece yarayı kanattı unutmasın diye beni
Aratan bulduran O beni bana döndüren aşktı.

İnsanların sizin iyi niyetinizi yanlış anlaması önemli değildir;
Vicdanınızın sizi doğru anlaması önemlidir.
Kalbin değeri saflığıyla ölçülür çünkü.
Bugüne kadar yapmadıysan yanlış kimseye,
Bırakmadıysan yarı yolda kimseyi,
Yürü yolunda arkana bile bakma.

Prangaya vurulan sözcükler geliyor aklıma
Dem dem demleniyorum
Hapsedildiğim labirentin parmaklıklarında
Oyalamacalar geçiyor gözümün önünden
Sesler görüntüler..
Resmi bir geçit töreni başlıyor ansızın

Sen özgür bir kuşsun penceremde
Bense dudaklarında soğuk bir kafes
Özgürlük yanarken yüreğimde
Tutuşur
Birden kafes..
Yanarız ikimizde özgürlük

Bir meçhule uyup
Terkeyledi gözlerin beni
Akıp giden zamandan geriye
Yalnızlık kaldı şimdi...
Oysa hangi mutsuzluğu işledi saatler
Kim hesap sorabilir ki