Onun hikâyesi titrek sesinde,
Kırılan kalplerin her zerresinde.
O da incinirmiş, hayata küsmüş.
Canından usanmış onyedisinde
Korkudan korkmayan yürekler gibi,
Gözleri kararmış topraklar gibi.
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
herkesin baharını kışa çeviren birileri vardır bu şiiri yazdığım kişinin de öyleydi..
On yedisi; bize göre hayatın baharı, yeni açmaya yüz tutmuş bir çicek ,hatta tomurcuk henüz..Ona sorarsan sırtında kambur olmuş acısı...Peki kim haklı?...Neye göre ? Kime göre?...Demek ki; yaş değil önemli olan, yaşanılanlar...Ve malesef yaşatılanlar...Tebrik ederim...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta