soğuk bir yol kenarında
senden şimdilik yoksun
gözlerimin puslu bakışları altında
yürüyorum
yürüyorum karanlığı delerek
hiç aldırış etmeden yoldaki dikenlere
donuk gecelerde
izlerdim kendimi
dört tarafım duvar yok oluşa hazır
küçük bir ay var olur gökyüzünde
bitiremediğim bir şarkının
son hecesinde tıkanır olur
ölümün sesiyle
dans ederken azrailimle
çıplak bedenimin toprağa serzenişiyle uyandım
karanlık kentin en köhne yerindeydim
yalnızlığa inleyen köpekler
birde kuru dalların çırpınışları vardı
rüzgar ıslık çalıyor
uçurum aralarından
ve tebessüm içindeki güneşle bir oluyor
doldururken insan ruhunu
aç ruh,ölü ruh
morarmış bedenden ayrılıyor
yolculuklar ve köprüleri sevmiyorum
beni eriten yollar ve yolcu
her köprüyü uçurmam için sebeplerim oluyor
neden apansız oluyor
daha konuşcak o kadar çok şey vardıki
tüm otobüs duraklarında şimdi
sadece serüvenciler çıkar yolculuklara
ve yürek dağlayan acıları ile
yalnızlık yoldaşları ile
gerektiği yerdedirler
son görüldükleri yerler
karanfiller eşliğinde
göyüzünün bakireliği
yağmur damlaları ile bozulmakta
yardımına yetişemeyen güneş
gözyaşları ile yok etmekte kendini
buğulu bir günde
yokluğun anlam olarak
özlüyorum
çok özlüyorum be seni
bir limanın gemisini özler gibi
gemisiz bir denizin anlamsızlığı gibi
sensiz geçen anlarım
taze kanlarla yenilenen
başlayan bir dünya gerek
sevginin anlamlı dikenlere bürünmesi için
sanırım gereken tek şey
oluşumun tedirginliğinde ki
ve yok oluşun kıyısındaki
yapışkan yalnızlığım
karanlığımı üzerime örterken
ve iyi geceler öpücüğü verirken
yaralı yüzüme
gözlerime yansıyan umudumu gördüm
üşüşürken tüm sinekler üzerime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!