Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

Camı camekânı indirir, yere!
Art arda flaşlar patlar, aldırmaz.
Gözü dönmüş, sinirlenmiş, bir kere
Kırar, döker, geçer, alıp kaldırmaz!

Yıldız süpürüyor her sabah, güneş
Çalımla geçiyor, yerin önünden.
Gece, sevgisizlik; aşkıma, gün eş...
Nasıl benzer, ısı, ışık yönünden!

Dondurdu, kutbundan esen nefesin
Sen üşüdün, ben buz tuttum, sevgisiz!
Şimdi ben nerdeyim, sen neredesin?
Biz nasıl yaşarız aşksız, ilgisiz?

Paha biçilmeyen bir tablo gibi
Gözlerimi yordun, seyrettirmekten.
Görüntüyü kesen bir kablo gibi
Bıkmadın, dünyamı setrettirmekten.

Biz sessizce sevdik; sustuk, kavrulduk
Dünyayı ikiye böldük, bitmedi!
İki avuç sükût olduk, savrulduk
Bu aşk nerde biter? Öldük, bitmedi!

Hey, karmanyolacı*! .. Sevgi gaspçısı! ..
Kırk haramilerin aşk firarisi! ..
Gözleri kor ateş, duygu hapçısı! ..
Seni unutmanın var mı, çaresi! ?

Konuşamıyorsun, bari dinlesen...
Benden sana doğru şiirdir esen.
Bir duysan gönlünde, bir duyabilsen
Mecnun’u sollayıp, geçmez misin sen!

Biter sanal âlem; yalan, anılar…
Evren gerçek değil; konmuş, tanılar.
Yaşasak da aynı, yaşamasak da...
Düşün, hisset yeter; aynı sanılar…

Özlemek; şiddetle görmek istemek...
Ben seni bundan da fazla özledim!
Bildiğim her duygu az gelir, demek
Aralıksız, her an yürek közledim!

Görür görmez sevdik birbirimizi...
Alacak olursa Hak, birimizi
Yan yana kazsınlar ki kabrimizi
Mahşere kadar hiç ayrılmayalım!