Yine akşam oluyor,karanlık çöküyor.
Önce yüreğime,sonra etrafıma.
Bir ışık arıyorum.
Önce gözlerinde,sonra boşalan sokaklarda.
Bir sigara yakıyorum.
Önce; derin bir nefes çekiyorum ciğerlerime,
Sonra,buz gibi keskin havayı.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
