Sen yüreğimin dilime ihanetisin.
Sen, her gece koynuma giren günahsın.
Sen, bile bile yaptığım en büyük aptallığımsın.
Sen, Oscar’a tek adayımsın.
Nasıl da güzel oynadın âşık rolünü.
İnandı aptal yüreğim.
Sen gitmeyi bildin,
Sen üzmeyi bildin,
Sevgiyi hep teğet geçtin.
Şimdi sağ eline ayı, sol eline güneşi alsan da bitti; dönmem geri.
U dönüşü bilmem ben, sevgili.
Sen gittin, ben kaldım.
Ama artık eskisi gibi değilim;
Yıkıldım, sarsıldım,
Ayağa kalkmayı öğrendim.
Sen, her gözlerime bakışında, yüzüme gülüşünde oyun oynadın.
Bense, gerçeğin ta kendisi oldum.
Küstüm, ağladım, isyan ettim.
Ayakta uyuttun beni;
Ama artık uyanıyorum.
Senin sahnen bitti, benim ışığım başlıyor.
Artık seni beklemeyeceğim.
Ardından, yaşlı gözlerle bakmayacağım.
Sen kendi yolunu çizdin;
Ben de kendi yolumu çizeceğim.
Bir gün sokakta görsem bile önünden hızla geçeceğim.
Gitsen, affederdim;
Ama sen bittin, affetmeyeceğim.
Sen kolay olanı seçtin,
Yakıp yıktın, gittin.
Ben ise küllerimden dirildim.
Avuçlarımda un ufak oldu bedenin,
Ve ben üfledim.
Sen benim için öldün;
Kimin için yaşıyorsan, ona git.
18.08.2025 – 15:43
Kayıt Tarihi : 18.8.2025 15:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!