Ömür bir avuç Şiiri - İlyas Kaplan

sahip olmanın sonu yok
imkanlar sınırlı ve istekler sonsuz
her gün yeni bir şey üretiliyor
reklamlar sürekli yeni ihtiyaçları hatırlatıyor

kimi dünyaya bir daha mı geleceğim, der
ve bütün lezzetleri tatma telaşına düşer
kimi ise çeşitli sebeplere takılır
yıllarını bilinçsizce geçirir
insanın hayata karşı tavrını belirleyen
onlarca etken sayılabilir

ailesi, arkadaş çevresi
yaşadığı muhit
gittiği okullar
takip ettiği yayınlar
içine doğduğu toplum
inançları
insanın davranışlarına yön verir

alınan kararlar
atılan adımlar
onlarca sebebin çeşitli dizimlerle
bir araya gelmesinin sonucudur

günlük ihtiyaçlarda bile
sunulan seçenekler arasında
bazen tercih yapmak zorunda kalıyor insan
kullanılan eşyalar
oturulan evler
yaşanılan mekanlar neye göre tasarlanmış
kimler, neyi niçin yaptığını
gerçekten açık yüreklilikle sorgulayabiliyor

tartışmalı tercihlerle hayatını şekillendirmek
sahici olmayan şeylerin peşinde koşarak
gücünü tüketmek insanın en büyük yanılgısı
bir ev, bir araba veya herhangi bir şey uğruna
yıllarımı harcamak
ne beyhude bir çaba

hayatı anlamlandırma sancıları çekenlerin
günümüz insanının düştüğü hali özetliyor gibi
sahip olmak istenilen şeylerin hayalleri kurulup
onlar için aylar ,yıllar harcanıyor
geriye bakıldığında
ihtiyaç listelerinin hiç eksilmeden
sürekli arttığına şahitlik ediliyor

biraz öteye gidip bakmadan
hayatı sorgulamak pek de kolay olmuyor
tercihlerin, isteklerin, ihtiyaçların sahiciliği
ancak onlardan uzaklaşınca anlaşılıyor
modern dünya
beyaz adama
bambaşka bir dünyanın penceresinden bakıyor
ve sonrası
modern hayat ve beyaz insan eleştirisi

koltuk, kanepe, dolap, masa, sandalye,
araba ,ev , kariyer vesaire
aklına gelebilecek her nesne
insanın büyük uğraşlar vererek yaptığı
yapamayanların da para karşılığında aldığı şeyler
eşyalar öyle inceden dalga geçer ki insanla
ister istemez

saçlarını düzeltmek için,
kaplumbağa kabuğundan bir alet yapsa
ve saçlarını yağlasa
o alet için bir de kılıf yapar
sonra o kılıf için küçük bir kutu
küçük kutu için de büyük bir kutu
her şeyi kılıfların ve kutuların içine yerleştirir

teki bile yeterli olan bir şeyden
bir sürü şey yapmayı becerir
hayatın gerçekliğinden kopuk
eşyaların birçoğu hayatı kolaylaştırıyor gibi görünse de
bir yerden sonra kısır bir döngü içine giriliyor
eşyaların kontrolünde bir hayat yaşanıyor

eşyaların yenisini ve son modelini almak için
her zaman geçerli bir bahane var
insanoğlunun sahip olma arzusu
yaratılışında kodlanmış
kontrol kaybedilirse
önü alınamaz bir açgözlülüğe dönüşüyor

almak istediği şeye
ihtiyacı olduğuna kendini inandırması oldukça kolay
almamak abesle iştigal
dolaplar bu senenin modasına uygun kıyafetlerle dolu
cep telefonları son model olmak zorunda
değilse yeni girilen ortamlarda
çantadan ya da cepten utana sıkıla çıkarılıyor
çevresinin kabulüne uygun
markalar tercih ediliyor

tüketmeye karşı olmak önemli bir duruş
var olanı korumaya yönelik çabalarla
bir anlam kazanıyor hayat
insan nefsine söz geçirdiği oranda özgürdür
alma imkanına sahipken almamak
aşırı tüketim hastalığına karşı
en anlamlı mücadele yöntemi
dupduru, süt gibi
akide şekeri gibi, tertemiz
gürül gürül çağlayan ses gibi

gurbete sürgün, kendine sürgün
sürgün sürgün büyüyor insan
doğu ile batı arasında bir elçi
debisi yüksek
coşkun ve taşkın bir ırmak.
hep aynı melodinin peşinde
hep aynı şarkıyı söylemekle meşgul

o halde aşkın bir halin
son perdesine tutunarak
sesiyle yükseldiği o makamın hakkını veren
şarkılar söylemek gerekmez mi.

aslında bir ömürlük dünya
ama şöyle bir uğrayacaksak da
çöl uykusu dahil
bir masal diyarını andıran çarşıları
ara sokakları
yıllarca aynı yerde
aynı aşkla bekliyor
bizi

bir daha mı geleceğiz dünyaya
ömür bir avuç
lezzetler sonsuz
telaşla koşar, tatlara yetişmek ister
bir lokma, bir yudum, bir anı biriktirir
sebeplerin ağına takılır
hayat, bir tavır meselesi
bilinçsizce savrulur yılların seline
tartışmalı tercihler
sahte hayaller
seçenekler arasında kaybolur insan

redfer