Ömer Tolgay Şiirleri - Şair Ömer Tolgay

Mayısın yedisinde dünyaya teşrif etti
Anne ve babasına bu mutluluk gerekti
Geleceği akıl, bilgi, ahlak ve gayretti
Onun hasletlerini toplamak marifetti

İsmiyle müsemmadır, zira ismi Yiğit’ti

Anılar kimlerle  yaşanmışsa ortak paydadır
Ve bizi yaşatan güç o güzel duygulardadır...
Mesela Şeymanur Kılıç’la Sümeyye Doğan’dan
Ve Fatma Kılınç’la beraber Ceydanur Yaman’dan
Bir Betül Yarız’a, ki nasıl sığsın bir şiire

Kayboldu hayalin aradığımda
Gözümden damlardın o buzdağımda
Ne solumda kaldın ne de sağımda
Aktın, çiçek oldun gönül bağımda

Sabır âleminde battı güneşin

ARKADAŞ DUASI
Sene seksen iki, can arardı can
Fakülte bir'deydik taze iki kan
Kardeşten öte sanır bakan insan
Lütfet Adil'e ya Rabbim şifa sen

Hata dolu bir ömür paylaştım yazık ettim
Günü geceyi neş'esinde tükettim
Birşeyler yapabilmek istedimse de ona
Elim kolum bağlandı yaklaştım böyle sona
Konuşması ihtiyaç ama dinlemekten de
Yorularak anlayış eksiliyordu bende

Toplanalım denilmişti Halim askerden gelince
Davet her zamanki gibi Hülya'dan nazik ve ince
Kardeşlik bağına şükür, sahibiz, kutsal bilince
Dert paylaşılınca biter, gülmek beraber gülünce...

Veli toplantısındaydım, geldi nöbetinden Halim

Dünya gurbet, kaotik ruhlarla lebaleb şehir
Sevgi sözlerine sığınmak olmalıydı şiir
İstediğim buydu ama ıradı o tümceler
Erişilmez ülke artık bir kalbin ışıltısı
Evrildi solan bir güle parıltısı saf aşkın

Fillerin fiilleri
Kulakları dilleri
Gayr-i akil kulları
Anlamaz ya okursa
Hiç hicap duymuyorsa
N'olur az kafa yorsa

Bin dört yüz elli üç’tü müjdelenen bir yıldı
Peygamber övgüsüne ermeye gün sayıldı
O övgü sevda gülüydü, göğüslere takıldı
Yüreklerin odu sekiz asır önce yakıldı

Mehmed Han, şehre girerken o güllerdi, saçıldı

Ayna taşımak sünnet
Bildiğin ayna, camdan
İnsan olanı bulsan
İşte o farz, hep seyret
Ömrün olsun ibadet