Ömer Duru Şiirleri - Şair Ömer Duru

Acılar

Bilmeden çekemezsin, adı konur
Katlanırsan çile olur, dert olur
Yoğurur insanı fakire sınavı olur,
Acılanmaz dertler,

Bulut misali inen gözyaşlarını
Nisan yağmurundan sanırım
Mevsim incinirdi gözlerinden
Nem dersen de sana inanırım

Sessizliğidir gecenin çığlık
...
Yokluk gibi hiçlik gibi sessiz
Bir onlar dayanır, onlar dinler
Dinler, kaybolmayan sesleri
Ortaktır kedere, fısıltıyla inler

...

Bir kadınla bir kaç çocuk mu
alında yazı

Heyhat beyhude geçti,

Gizliden sızı çökerse serinliğinde
Hüzzam kaplar çarşısını pazarını
Şehrin üzerinde sevdalık bulutlar
Mevsimsiz şarkılarını söyletirken
Portakal çiçeğinde açar akşamlar

Ayrılık hüznü yaşatan yağmurlar bilirim
Islanan yanakta sevda bulutunun geçtiği
Gün batımıyla kızıla çalan akşam güneşinin,
Ufkun derinliğinde buz mavisi aşkların eridiği
Portakal çiçeğinin solduğu akşamlar bilirim

Hiciv denemesi.
İspiyonculuğu meziyet zannedene ve bunu kabul görenlere
...

Yalan dedin mi ağasına koşar gelir
Şahit olmaya hazır, her şeyini verir

Zordur sevdiğinden ayrılmak insana
Üç beş çocuk bir kadın kalır yabana
Kader tecelli eder üzülen bir ana
Vermedin bekleme, okumam Fatiha

Destan yazsan dünyada fayda olmaz

Kaşları yay gibi kahve gözlümün
Bahtı pek güzelmiş çirkin yüzlünün
Dili kılıç olur açık sözlünün
Tanımayan yanmaz anlamaz özden

Gülü koklamadık gülistan bildik

Esas kirlilik dışta değil içtedir
Kisvede değil kalptedir,
Yıkamakla çıkmayan tek pislik
Kalpteki haset ve art niyettir gönül
Söyleten vardır, söyleyen Şems'tir
Özü temiz sözü temiz insan gerektir.