Ömer Duru Şiirleri - Şair Ömer Duru

Çocuklarıma yanar Yüreğinde yaralar
Sürekli çene çalar Tatlı sözlere kanar
Sağ yanım, dalım, Allah'ın lütfu kadınım

Bak desen bakmaz Kin tutmaz, anlamaz
Öfkesini saklamaz Kanadım, sırdaşım,

Köy Hikayesi 2 - Kısa Hikaye

Bir gariptir rüyası, öksüz kalmış ayı dolmadan,
bir ninesi bir de midesi kalmış solmadan.
Horlanmış çocuk kara kız.

Merhametten uzaktır
Gönül bağını anlamayan

Vicdansız olur
Kalp gözüyle ağlamayan

O gün başladı konuşmalar
Yanmayan sokak lambasıyla
Adımladığım karanlıklarla konuşmaya

Gözlerimde yalnız kaldın,
Terk ettiğin geceden

(müjgan=kirpik)

Abla Fahriye'sinin şuh güzelliği,
Kutu gibi küçücük ev isterdi özelliği,
Israrla bacası uzun derdi.
O balkona, çamaşır ipine asacaktı

çocuk hikayesi olup şiir tadında karalama çalışmasıdır.
..................................................................

Kadının elinde gazozu, şezlongda oturur vaziyette, uzanmakla kaykılmak arasında kararsız kalmış.
Yanında üç dört yaşlarında bir çocuk, kendi halinde kumsalda oynuyor.

Zamanı bilmiyorduk
Tarihin de gösterdiği gün önemsizdi
Derdimiz dertsiz kalmak değildi
Doymak yeterdi
Ve mutluluk bizde dört duvardı

Günlerden Cuma Mart'ın yirmi dokuzu
Anasının iki gözü, karası, garip kuzusu
Davul sesi sanki
Huzursuz canların kalp vuruşu,
Sessiz ve ürkek adımla yüyüyor,
Kışlaya varmak son arzusu

Deli Veli^

Aklını yitirmiş dediler bir adamdı,
Akli dengesi mi bozulmuş,
Mecnun mu olmuş?

Farâbî' dir ilk makam ezanda
Üstad karar verir okunur yarda
Her vakte düşer bir makam adı
Osmanlı da bir cetvel-i ezanı
Makamların tertibidir mizanı