Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Ölüm ve Ötesi
Bir fasıldır sessizce geçer bahar!
Mâtemli hazan yaprak döker ağlar!
Yüze perde perde cizgi inince,
Düşer tepelere kar ince ince.
Bir hikmet ki sual sual birikir,
Ölüme ne akıl müdrik ne fikir!
Ölüm bir sır perdesi tasviri zor!
Bir rüyaki o neye yorarsan yor!
Ruh bedene mahkûm,uyku kelepçe,
Ölüm gibi sarar bizi her gece.
İnsan balçıktan, ruh ona mânâ kor!
Ruh olmasa, canı yakar mı hiç kor?
Bir ölüm ki ruh bedenden silkinir!
Buna ne yürek dayanır, ne sinir!
Cennet gülşen,lâle al,menekşe mor!
Boşa mı cennet mâmur,cehennem bor?
Kim demiş ki yok,cennet-cehennem bir?
Zakkum katık,cehennemde aş zehir!
Mehmet Sertpolat
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta