Güneş çırasını yakmayı unuttu bu sabah
Her yer zifiri karanlık…
Yetim kalmış bir kelebeğin ruhuna sarılıyorum.
Hasretin parçalanmış dudağıyla öpüyorum,
Gönlündeki sevdanın yalnızlığını
Ölümün ağlayan sireni yankılanıyor,
Duygularımın dört duvarlarında.
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta