Ölüm Duygusu Şiiri - Şahin Yenilmez

Kırdım attım yalnızlığı bir kenara
Bir bakır bilezikti kollarım da eğrelti duran
Ve bir vapur iskelesiydi
Yüreğimde sürekli siren sesi veren.
Ağaçlar gibiydi sonbaharda ayrılık
Yaprak dökümüyle eş anlamlıydı sanki
Ve göçmen bir kuşa şahitlik etmişti ümitlerim
Uçup gitti yıllar boyu ümitsizce.
Avuçlarımdan dökülüyordu hayallerim
Kum taneleri gibi sıcak ve sessizce.
Acıtmıyordu bedenimi terk ederken ruhum
Çünkü her zaman bir iz bırakmıştır benliğimde.
Ne yapabilirim ki;
Huyum kurusun
Ölürüm hep ben.