Ölüm
Kandiller yaktım gecenin yüzüne,
Ağlama; ateş düştüğü yeri yakar.
Ölümün soğuk yüzü
Taşlaşmış granit sütunu gibi
Dururken karşında sessizce
Anla ki; yaşamın narı kavurup
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




'Dünya,ya geldiginiz gün bir yandan yasamaya bir yandan,da ölmeye baslarsiniz'...(MONTAIGNE)
'Maden idim, bitki oldum; bitki idim, hayvan oldum; hayvan idim, insan oldum; insanım ölüyorum, ölmekle tekamül ediyorum niye üzüleyim'
Mevlana
''ölümun soğukluğu düşmeye ocklara bir düşerse ataş düştügü yeri yakar ozaman ne ahlar nede vahlar :(( hüzün işte ozaman çöker. sevgi ve saygılarımla..''
Ölmeden ölmek var ya; Yaşamak için öyle çok neden varki...Hüzün çok ağırdı.Kutlarım verilen emeği.Sevgiyle dolu olsun bu duyarlı yürek
Değer mi; kini,öfkeyi,acıyı biriktirmek;
Biriktirip de an be an yeniden ölmek! ...
çok anlamlı harika bir çalışma...
anlayabilsek...
neler değişmezdi ki...
saygılarımla kutluyorum ...
kaleminiz ve yüreğiniz daim olsun...
chok guzel shiiridi.
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta