Ölüm -3 Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

ÖLÜM -3

Victor Hugo "bir idam mahkumunun son günü"nden
ölüm cezasını fısıldarken yüzyıllar sonrasına
ne çok benzeşmişti, aranızdaki konuşmalar ey kalabalık,
giderken ölüme hepiniz nasıl da istekliymişsiniz meğerse,
yer yarıldı da bağırtınız daha ölmeden öldürürcesine
patlatırken kulaklarını mahkumun ne de mutluydu
hepsi seninle adeta süper organizma olanlar.
üzüleceksin, kederleneceksin
yine de bilmelisin giderken ölüme
hep devrime dair düşüncelerdeydi,
kafası kopacak olsada.
bıçakları çektiğin gündü
ölüm cezasını imzalayıp, onayladığın gün.
nefesdin,
nefesimdin,
soluk aldığımı, hareket ettiğimi,
yaşadığımı hissettiğim anı kesen o bıçaklardı.
çoktandır dünyayla aramda artık bir sınır kalmadığını anladığımsa
kafam kopmadan önceydi
sevgili Hugo senden sonra
ne çok yargısız infaz oldu bir bilsen,
cezalarını kendileri kesip başlarını vuranlar
bir bilse o bir idam mahkumu inan haline şükrederdi.

Hasan Hüseyin Beydil
26.12.2019