Ölü sokak Şiiri - Şair 06081945

geçerken hayallerin kokardı bu sokak
sanki tarihte koleradan kat kat yığılmış bir sürü ceset taşır gibi sesizdi
gözlerini kapatan yerin yedi kat altındaki çığlıkları duyardı kulaklarında
ama sen geçerken akasya koakardı bu sokak
ve sokağın kalbini manolya küskünlüğü soldururdu
sen küskün oldukça kendine
acı cekenlerın acılarını cekerdi evler
yerlerine gelene taşırdı ıstırabını
sen geçerken unuturdu salgın hastalıklardan ölenleri bu sokak
ve bir alay idam mangasının kurşuna dizdiği binlerce insanın yakarışını
yada kana bulanmış yüzünü yıkayan yaşlı ninelerin göz yaşlarını

tarihini sırtında taşırdı, bir zamanlar üstünde gezinen hayvanların cesetlerini içinde
sen geçerken bir kaç bin yıl sonra seni hatırlardı
bu sokakda yanarak öldüğünü
yada bir hayvanken avlandığını bir insana
veya aşk acısından öldürdüğünü kendini
idam edildiğini
sırtından vurulduğunu
ve bir ağaçken sen kesildiğini
her geçişini hatırlardı
akasya oluşunu,manolya küsüşünü
salgınlardan önce gülüşünü

sen geçerken bu sokak aslında herşeyin tekrar yaşandığını bilirdi
aynı insanların aynı düşüncelerle farklı zamanlarda yaşadığını
pek birşey değişmediğini bilirdi dünyada ilerleyen teklonloji dışında
aynı ruhun dolandığını bilirdi,farklı bedende,aynı bilince sahip