Gözlerin ölüleri yutan toprak gibi kahverengi
Güneş en tepede ne bu soğuk ten rengi
Yüzüne bakınca andırır hüzünlü bir sonbaharı
Oysa ne yeşil yaprak çekilmiş ne çiçek üstünde arı
Sana bakınca ay gibi senden ışık alırdı gözlerim
Yıldızlar gibiydi tenin hiç ulaşamadı ellerim
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta