Ölmeyeceğim… Şiiri - Olgun Ekinci

... Ay ışıksız gecelerin, yıldızsız semaların korkunç karanlığında kabus dolu intiharlardayım,
tükenmeyen gecelerden sabahın uykusuz ilk ışıkların dek…
Geceyi inleten sessiz çığlıklarım geri dönmekte kanayan yüreğime biçare...

... Çocukluğumu unuttuğum, gençliğimi harcadım bu kentte boğuluyorum…karanlık düşlerimde
uzanan hiçbir eli tutamıyorum… Uzanan ellerde bıçaklar bilenmiş… Silahlar kınından çıkarılmış…
haydi kesin kellemi… Vurun... Ne duruyorsunuz? ... Bu yürek sevmekten vazgeçmeyecek…

… Boğucu, sisli sabahlara sırıl sıklam uyandığımda doğrulamıyor, çamur deryası bir derede
yüzmeye, kıyıya ulaşmaya çalışıyorum, nafile batıyorum… Battıkça daha çok seviyorum...

... Sesimi ne zaman duyacak sınız? Size rağmen değil, sizlerle ayakta kalmalıyım-ki kan içiciler
zafer çığlıklarını vahşi kabileler gibi tam-tamlarla kutlamasınlar…

... Batıyor… Boğuluyorum… Uzandığım eller-ki dost türküler yazdığım eller hançerli…

... Vuruldum… Ama ölmedim… Çocukluğum da '' anne ben hiç ölmeyeceğim'' derdim annem
üzülmesin diye… Ölümüm hüzün kokan emekçi sevdaların, hüzün dolu bir çift gözün dizlerinde
olmadıkça ölmeyeceğim… ÖLMEYECEĞİM… SEVİYORUM...

31.05.2005 - Adana