Öl. Deseydi.
Ölebilirdim.
Belki güneşin battığı zamanlarda,
Şakağıma bir kurşun sıkarak, değil.
Belki, hızla gelen trenin önüne atlayarak, değil
Amma, çılgınca dalgalanan bir denize kendimi bırakıp,
Belirsizlik de kaybolarak.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta