Oğuzkan Bölükbaşı Şiirleri - Şair Oğuzka ...

Sence neyin rengidir ay şafağında harelenen
Terellellim zıpkınları balık solungaçlarında oynak dansözler gibi kıpırdanan
Ağlar çekilirken denizden,
Bitmeyen bir iştahı ızgaraya koyan
Operasyonlarda canına hançer vuran bu ay şafağını hiç sevmem bilir misin
Hep eksik olan bir görünmezlik verir namussuzluğa

Uzan
Bir dal kopar sormadan

Baharımdan

Acımı çiçek açtım

erkeğin hedefleri
kadının hayalleri var
hangi zirve mutlu eder
hayaller kadar

Kar yağarken tanıdığım beyazı, kar durunca tattığım ayazı
Bir şeye değişmem ben
Nefesimden çıkan dumanla ısıtmak isterdim seni
Gülümserdin, sarılıp boynuma şöyle keyfinden

Nerede ayaz, nerede kar

Ben kaçıncı gecendim senin
El değmemiş karanlıklara gömdüğün
Bir ölümün matemini bile tutamadan
Öldüğünü gördüğüm

Kendi ateşinde yanan bir dağ gibi kıvranması yüreğimin sancıları
Lavlar eteklerinde son bulur damarlarımın
Yangınlar serinlikleridir artık gülümseyen bakışların
Kuşlardır son hazırlıklarında gurbetin yolcuları
Gün hangi kızıllığa bürüneceğini şaşırır doğum sancılarında
Sazlıklarda terkedilmiş çocuklar gibidir anılar

Meltem’in uçuş günü bu akşam
Meltem rüzgar
Sizin beyninizde hayınlıklar
Gözleriniz uçuşan eteklerinde
Söz olur
Göz olur demeden

Bu sefer sadece aşk
Katıksız ve kuşkusuz bir aşk anlatmaya çalıştığım
Başını otobüsün camına dayamış mahzun kızın gözleriydi bakıştığım
Üzerine sen geldin kocaman bir ayrılığın başladığı anın
Yanan bir canın çığlıklarıydı o sırada saklamaya uğraştığım heyecanla

Dünyanın en güzel yerinde
Ve en güzel zamanında
Mademki hayatla bir buluşmaydı bizimki
Var git yaşanmamış bir an varsa
O anı yaşayalım
Ölüm

Rengi hüsrana dönmüşken toprakların
Bir yağmur yağdırdın çöller üstüne
Umuttu yeşeren çiçeklerin adı
Beklenmezken birdenbire
Gece güneş doğdu aştı maksadı
Şaşırdım