Oğuzkan Bölükbaşı Şiirleri - Şair Oğuzka ...

Yok artık kelimelerin izi sayfaların üzerinde
Eskimiş bir şarkının nağmeleri sessizce
Yakalıyor bir yerlerinden hayatımın
Sen
Mahremiyetime girdiğinde gizlice
Tahmini zor bir geleceğin habercisiydin bilemedim

Hicvin pervanesinde
Pervasız
Ve arsız gezen ışıksız yıldızlar
Kaya parçaları gibi deli bozuk
Başı bozuk
Çarpacaklar ilk zararsız gezegene

Eşkiya bastı hüznümü
Gökyüzünü maviyle çizmiyorum
Kapıları kapamayın çekilmeyin korkuya
Kavgası bitmeyecek insanın
Kendini yoketme yolunda ilerlerken duygular
Sen yardıma koş diye bekliyorum

sende izimi bırakmak istiyorum
zaman zaman işmar edip işaret veriyorum
bilmezden geliyorsun
gülüyorum
içinde ne taşıdığını biliyorum
bir dolu ben

çocuklar dallara çıkmıyor
ağaçlarda kuş sesleri kalmadı
bir orman kavgasında oysa ki
hayata tutunmak kaygısı
yaşamak
bir yağmur sonrasında toprak kokusu

Seni gördüğümde, özlediğimi daha çok anlıyorum
Sadece suda çırpınmaz insan
Sadece suda boğulmaz
Gözlerinde çırpınmayı anlatmaya çalışıyorum

Namussuzca bir çıkar ilişkisinde yüreğim

Şimdi tasvirlerde öyle koca koca sözler de yok
Ateşe galebe çalan demirciler yok
Ki anlatabilsin şair içindeki yangının şiddetini
Sesli harflerin süpürüldüğü yazılardan nasıl duyarsın ki sesimi
Ve nasıl anlatırsın ne dediğini

Şehirde zambaklar açar
Mis gibi bir bahar kokusu
Yarim sevdaya uçar
Dudaklarında gurbet türküsü

Aklar konup kalıyor hayat gibi anlara

Hiçbir şeye dokunmadan geri dönüyorum
Binlerce yaşamın içerisinden geçiyorum
Bir akik taşa vurmuş gözlerinden akıyor tüm yalnızlığım
Gümüşe dönüyor saçlarımdaki renkler
Benim bu deli konuşmalarıma bakma sen
Aslında korkuyorum

çivit mavisi bir gece
kar üzerime yapışıyor
saçlarımda bir ıslaklık
insan soğuğa da alışıyor

ölmek donarak