Oğuzkan Bölükbaşı Şiirleri - Şair Oğuzka ...

Çocukluğumun son günüydü ilk aşık olduğum gün
Her aşk bir çocuğu uyandırdı içimde sonraları
Ne benim, ne de ben değilim şu gördüğün
Aşk kana karışmış bir kere, ruhum kördüğüm
Unutturdun bana hatıraları

kırmızıya çalarım
kırmızıyı çalarken

kırmızı
rengin ta kendisidir
konuşur

Hayal et
Hayalet gibi durma

Et
Et
Et

seni ben ellerinden tanırım
gül tutma
çizilmesin ellerin
kıskanırım

Hayret
Sanki gitmemişsin gibisine içimde sevinç var
Belki anlaşılmamış ayrılıklar
Anılarının derinliğine saklanmış, bana güzellikler yapıyorlar
Çıktığın ağaçlardan inmedin
Tutunduğun dalları bırakmıyorsun

Gönlüme giren aykırı sevdalara konuşlanmış bir yüreğim var, bırakamıyor yakasını olmadık sevdaların, her biri kendilerinden bile habersiz bir şeyler bırakmışlar. Kimi bir şiir, kimi bir bakış, kimi bir koku kimi ise nedeni belli olmayan bir öpücük.
Yüreğimin perdeleri sıkı sıkıya açık
O nedenle midir sıkça üşütmeler sevdalı, sevdalı
Benimki bahar nezlesi değil
Aşk humması, ateşi kendinden menkul
Cehennemi bu aşkın,yangın yeri değil sanki

Misafir olduğum evlerde
Geceler uzun gelir
Yatağımı özlerim
Bana seni anlatırlar
Gezdiğim yerlerde
Çiçekler soluk gelir

susmamalısın
konuşma zamanı
ok'tan fırlamış yay gibi olmalısın
çünkü gürültüler sardı alemi
sesini ses sanan
sözünü söz sanan

Travma
Aniden ve bilinçsizce
Yaşanan bir anın kalıntısı
Perdeler kapansın
Güneşin doğduğu ufukta gölgeler kalsın
Var olduğunu sansın o büyük ateş parçası

Sonraki yalnızlıktır;
Önceki yalnızlığın getirdiği.
En dolambaçlı yollarda savrulan toz taneciklerinde hayat var.
Bir de; o küçük çocuklar ağlamasalar.
Ben toz tanecikleriyle savrulacağım.
Hep yanlış zamanları çekiyorum.