Oğuzkan Bölükbaşı Şiirleri - Şair Oğuzka ...

seni anadolu nun heryerinde kaybettim
heryerinde buldum
kibele de tombiş tombiş memeler
nemrut ta keskin bakışlı heykeller
gılgameş te bir enkidu destanı
truva da aklın zekanın ve hilenin doruğu

Mahmur yanar lambaları sis altında şehirlerin
Sana dokunduğum zaman
Taşlar çiçek açmalı öylesine
Işıklar kamaşmalı
Gözlerin değil
Mademki ben dudakların üzerindeyim dudaklarımla

işte yumuyorum gözlerimi
tanıyabilecek misin beni

Ne demiş burada yazar
Kimi düşünmüş
Neyi
Belli ki sevmeyi
Baştan ayağa bir kenti
Giydirmeyi hiç düşünmüş müdür

Kendimi şanslı hissediyorum yaşamın hediye edildiği bir insan olarak
Ve doğduğum büyüdüğüm bu toprak
Hem seni
Hem de beni barındıracak kadar mümbit
Dört mevsimi yaşamaktır umutlarımızı taze tutan
Aşkın filizlendiği yerdir Anadolu

Nasıl ağlayayım
Gözlerim yanmışsa
Nasıl konuşayım sözlerim yanmışsa
Ben çok aşığım
Suretindeki yara izi gibi olan gülümsemene
Hayatımı fırtına izleriyle süslemene

Kocaman bir hüznü sektir su üzerinde
Bak kal taşın kaybolduğu yere
Şimdi şarkılar ne kadar özlem varsa söylüyor
Kuşlar dönüyor mevsim değişmiş
Gözlerin var ya senin gözlerin
Baktığım yerde değilmiş

Bir el değsin artık gönül bahçelerim tarumar
Bu can senden bir ömürlük, benzersiz bir aşk umar
Bahar geldi çiçekler açtı, tabiat uyandı mahmur
Hangi barajın önünde duracak aşkınla akan sular

Böyle bir türküydü sana yaktığım, şehir meydanlarında avaz avaz

Artık resimlerin yetmiyor
Özleminin hayalini kurmaya
Yaşanmamışlıkları bırakıp gittiğin günden beri
Ne çok zamanım varmış uyumaya dedim yokluğunda
Gizlice söylediğim aşk dolu sözleri de boşalttığım ruhunu anlamadan
Geldiğin yollarda gözümü bıraktın

Bir adım atıyorum sana doğru sevgilim
Dört mevsim yürüyor damarlarımda
Yaşarken hazan bildiğim
Bahara dönüyor dudaklarında

Bala petek olduğunu biliyorum sevgilim