Oğuzkan Bölükbaşı Şiirleri - Şair Oğuzka ...

lacivert
gözlerin deniz akşamıydı
ve rengi koyu mavi
dalgalar kıyıya
gözlerin dalgalara vururdu
zaman dururdu

Bir hışımdı kapıdan içeri girerken yüreğinin terasında konuk ettiğin, kimse anlamadı sandıysan da gözlerin ele veriyordu seni ve kızgınlığını,
Hiddetin tiremesiydi ellerindeki
Soğuktan olmadığı belliydi
Oysa ne babacan göğe bakardın anlatırken
Gülümseyen yüzünde güller açardı
Şırıl şırıl nehirler

Çok fazla yalnızlık bu
Dağınıklığını içime sindiremediğim
Göz bebeklerin beni tanır
Yüreğin benimle ısınır sanırdım
Yanıldım inançlarımı senin avuçlarına bıraktığım şehirde
Daha neler bırakmışım şaşırdım

Bir bahçemiz vardı
bir kamerya ortasında,
bir masa sıralandığımız etrafında
babam ekmek keserken
annem çorbalarımızı koyardı
bahçemiz zambak

portakal kabuğu yaktınız mı sobada
bir küçük odada
kış pencerelerinden bakınca sokağa
ateşe sarılmak istersiniz uyku çeker canınız
o kışlar soğuk olurdu nedense
dedemse

ya birgün hayat biterse
bir çocuk doğacaksa bitimden bir yıl önce
ve yaşayan çocukların hayallerini kim alacak
ne olacak milyarlarca insan bitişi beklerken

Deniz dedim, gök dedim
Mavi heyecanlarda sürüklendim durmaksızın
Sen hep uzak limanlardaydın, erişilmez
Seni göre göre, seni seve seve, seni ölesiye özledim

Şimdi o aşkları arıyorum, o aşkları tek başına yaşanan

Sakının gözlerinizi
Bakılmak için ateşe ihtiyacı olmayan
Kendileri ışık olan gözlerinizi
Bana gözleriniz lazım
Yalansız

“Bekarlara ev vermiyorlar, doğru;
Evlilere kız vermedikleri de doğru,
Bu yüzden bir gün seni bırakırım ya,
Tütünü bırakmak gibi bir şey olur bu

Evet, gün geliyor bıkıyorum senden

Özgürlüğümü engelliyor esaretim
………………………… cesaretim kırılıyor içimdeki dallarla bir bir

hep aşka akan yüreğimdeki nehir
sularına sahip olmaktan şüphelidir
kocaman bir orman yapsaydım