Herkes yaşadıkça birşeyler öğrenmiş hayattan..
Ben de öğrendim;
Göz görünce gönül istiyor..
Gönül eremeyince yürek inciniyor..
En iyisi görmemek-bilmemek..
Kısaca; hiç ÖĞRENMEMEK! ! ..
Bilmediğin bir şeyi istemez-arzulamaz,
Ulaşamadığında acı çekmezsin..
İsteklerin basit, beklentilerin az olur..
“Olmazsa olmaz”ların olmaz hayatta
Gördüğün, bildiğin kadarla yaşarsın..
Hep daha fazlası için çabalamaz, mutsuz olmazsın..
En önemlisi akılda-yürekte SAF ve TEMİZ kalırsın..
Eğerki öğrenmekten kaçamıyorsan
O zaman öğrendiklerinle yaşamayı,
Onları yaşatmayı da öğrenmelisin..
Ki söylediğin-yaptığın eş olsun..
Aklınla-kalbin çelişmesin..
Öğrendiklerinin bir anlamı olsun..
Herşeyi bilmek güzel gibi görünsede
Bildiğini yapmak o kadarda kolay değildir yaşamda..
Dilde kolay olsada herşey
Yaşandığında hissedilir ağırlığı-sorumluluğu..
İşte bu nedenledir ki bildiklerin-söylediklerin bir yere kadardır
Seni tamamlayansa söylediklerini yapabildiğin an’dır..
Kayıt Tarihi : 4.5.2015 15:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

bilmeden-öğrenmeden yaşamak., yaşamak değil ancak yaşamamak diye nitelenebilir...
Kaleminize sağlık....
TÜM YORUMLAR (1)