Öğrendim Şiiri - Ömer Dalman

Ağlamayı, sonra da ağlamamayı
ağlanacak şeye gülmeyi öğrendim ben.

Gülerken bir anda
önümün beton duvarla kesilmesini ve
o anda da ağlamamayı
gülmeye devam etmeyi öğrendim ben.

Hediyelerimi verenlerin yıllarca
beni -sorumsuzca sevinmeye- alıştırıp
bilerek sonradan
ağzıma silleyi savurduklarında
bilip, üzülmemeyi
hep -çocuk gibi- gülmeyi
ezilmeyi öğrendim ben.

ezilip de altında kalmayı
o 'taşınmaz sanılan'ı güle güle taşımayı
sabretmeyi
incecik bıçak üstünde yürürken
onlara o kozu vermemeyi öğrendim ben.

pastadan pay almasam da hiçbir zaman
ufak dilimleri gülerek kabul etmeyi
karşılarında şaşacakları kadar ufalmayı
buna rağmen
bulutların üstünde dolaşmayı öğrendim ben.

'kızgın anne', 'affeden çocuk' olmayı
bir bebek gibi olgun olmayı
ağlamamayı öğrendim ben dostum

öğrendim...

(Nisan 2006)