Obada Akşam Şiiri - Seyrani Göl

Köpek havlamaları, karanlığa karşı bir meydan okuma gibi,
Uzak dağlarda unutulmuş anıların yankısı titrer.
Bir sis iner obanın üstüne,
Gizli sözcükleri yutarcasına yavaş yavaş.

Yaş evlerin bacasından dumanlar göğe yükselir,
Her kıvrımında ekmeğin ve sessiz duaların kokusu saklıdır.
Çocuk gözleri pencerelerden karanlığa bakar.

Ağıllarda çan sesleri susar,
Yalnızca koyunların solukları kalır geriye.
Sessizlik taşların arasından geçerken
Kimsenin bilmediği bir ezgiyi taşır.

Çoban, günün yorgunluğunu sırtından bırakıp
Ocağın başına oturur ağır adımlarla.
Alevlerin arasına düşen çıtırtılar,
Günün son sözleri gibi savrulur havaya.

Gökyüzü karanlığı derinleştirirken bir sır saklar,
Obanın sessizliği dağların sessizliğine karışır.
Ve geriye,
Köpeklerin karanlığa karşı havlamasında
yankılanan bir yalnızlık kalır.
S.GÖL