Muhammet Çal Şiirleri - Şair Muhammet Çal

Gidişinle açtığın yaram hala kanıyor,
Yüreğimde kor ateş, alev alev yanıyor,
Aşkı tanımayanlar, beni mecnun sanıyor,
Gel gör şimdi bak halime, aşk neler etti.

Sürüm sürüm sürünürüm, gittin gideli,

Her gece bir hüzün sarar gönlümü,
Sensizlik korkusu alır ömrümü,
Çalarken kapımı dertler düğümü,
Bir derman bulunmaz bilmem nedendir?

Sol yanımı ince bir sızı kaplar,

Felekten birkaç gün çalayım derken,
Felek bir ömrümü aldı götürdü.
Bir damla mutluluk hayal ederken,
Bütün umudumu çaldı götürdü.

Tükendi şen şakrak gülmeler bende,

Her gün akşam üzeri,
Karanlık kaplar yeri,
Dertler hep bulur beni,
Yine akşam üzeri.

Ağlama gözlerim, sus artık yeter,
Biter mi sanırsın; bu gam bu keder,
Hangi kula sorsan; bin isyan eder,
Yeter artık sus ağlama gözlerim.

Dün akşamüzeri gülüm; uğradım sana,
Öyle sessizce gidişin; zor geldi bana,
Kıymak istedi ellerim sensiz bu cana,
Ben bu sebepsiz ayrılığa alışamadım.

Su içtim yaylanızın düzündeki pınardan,
Bir hatıra kopardım kapınızda çınardan,
Tek eser kaldı bende, kadehimle sigaram,
Kalmışım gurbet elde, anam ağlar halime.

Ayrılınca anladım seni çok sevdiğimi,
Mümkün değilmiş artık seninle kavuşmamız,
Yıllar öyle zalim ki hayatsa acımasız,

Bir anlamı kalmadı umutsuz yaşamanın,
Hasretlik sancısını bir ömür taşımanın,
Boş hayaller peşinde geçmişi kaşımanın,
Kime faydası var ki; canım sana da olsun.

Geçmişin üzerine bir çizgi çek silinsin,

Kime gönül verdim ise hep sonunda yanılandım,
Kime güven duydum ise hep yürekten yaralandım,
Kime dost diye sarılsam; şansım mıdır paralandım,
Anlıyorum yaşam denen; bu hayatta ben aldandım.