Daha küçücüktü,
Ele avuca sığmıyordu.
Annesi, sürekli takip ediyor,
Gözü gibi bakıyordu.
Kısıtlayınca özgürlüğünü,
Kızıyordu, ağlıyordu.
O afacan bir çocuktu, hep koştu, yürümedi,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
çok duygulandım mekanı cennet olsun hocam
hep çocuk kalabilmek ne güzel,
ama erken ayrılmalar olmasa aramızdan,
hüzünlü bir şiir okudum,
kutluyorum hocam.
Rabbim sabır versin. Ölümlü dünyada her kulun bir müddeti varır elbette. Bu acıklı yaşamı şiir ile tarihe mal eden kaleminizi kutlarım.
Duygulu şiirinizi tebrik eder, rahmet dileklerimi sunarım.
Mekanı Cennet olsun Hocam, Rabbim sizlere başka acı yaşatmasın.
Saygıyla.
Bir çocuğun büyüyüp şehitlik mertebesine ermesinin hikayesini çok güzel ifadelerle anlatan şiirinizden dolayı sizi tebrik ederim.
Allah rahmet eylesin, sizlere sabırlar diliyorum ruhuna dileğiniz üzre bir fatiha gönderiyorum...
İlerleyince biraz yaşı,
Çok sevdi hayvanları.
Hele de inekleri…
Yaramazdı ama koparmazdı çiçekleri.
Severdi kendinden küçükleri.
Şakalarıyla biraz üzerdi büyükleri,
Kızdırırdı dedelerini,
Çok severdi ninelerini.
Hep güldürdü, gülmedi,
Çocuktu O, hiç büyümedi…
şiir hayaata neşe le bakan yaşamı şaka sana insnar büyüselerde ruhları hep çocukmkalır ancak bülent beyin eklediği bölüm içimi sıızlattı şiir harkaydı kutlarım ismal bey
Allah mekanını Cennet Bahçelerinden nail eyler inşAllah.
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta