O da Evimde Hala Şiiri - Cem Bektaş

Seni uykudan hemen önce
Ağlayarak andığımda,
Hasretin taşıyor rüyalara...
Bir garip hüzün mevsimi
Üşütüyor iliklerimi.
Gecenin siyah zülüflerinde,
Bir keder damlası oluyor,
Düşüyorsun gözlerimden.
Ve kaç gece vardır ki bilemezsin.
Odanın içinde dört döndüğüm.
Kaç sabah vardır ki yemin bozup,
Tekrar resmini ellediğim.
Seni nasıl bir sevmişim,
Nasıl bir değer vermişim ki,
Kapının ucunda çıkarıp gittiğin,
O kırmızı terliklerin,
Daha hala aynı yerindedir.
En son onu ısıttı diye tenin,
Bugüne kadar hiç ellemedim.
Bir de küpelerin var,
Hani o senin inci küpelerin.
Nasıl unutmuşsan giderken,
O da evimde hala.
Ver her baktığımda o hatıra,
Canlanır durur gözlerimin ucunda.
Sen doğum gününü unuttum diye,
Üzülüp sitemle bakarken gözlerime,
Bir çırpıda çıkıvermişlerdi cebimden,
Ve beni hiç unutmaman dileğiyle,
Kulaklarını süslemişti o inci küpen.
nasıl unutmuşsan giderken,
O da evimde hala.