Ayaklarına kapanmış, az deli çok sevi bir kulum.
Şairlerin sevdiği o aşık adamım ben.
Dudaklarının bitiminde nemli ıslaklıklara cesaretli,
Teninin kokusuna susacak kadar bencilim.
Bütün enginler gibiyim şimdi ben,
Bazen satranç oynuyoruz. Zaten süreç de gittikçe adeta bir satranç oyununa dönüşüyor. Karşılıklı hamleler birbirini izliyor. Neredeyse bir ilişkideki bütün sorunlar masada. Kimi piyon, kimi at, kimi fil. Hala asıl hamlenin nereden geleceğini bilmiyorum. Aslında o kadar çok zaaf noktam var ki, bunların didiklenme ihtimali beni ürkütüyor. Bu yüzden zaman zaman karamsarlığa düşüyorum. İzahı güç pek çok iş yaptım burada. Tıpkı bir yangın esnasında, ya da kanlı bir çatışmanın ortasında can havliyle yapılanlara benziyor. Ancak, olanları değil de, o anı yaşamayanlara o hali sonradan anlatabilmek çok zor. Karşılıklı yoklama, derinleşen gerginlik nihayet vezirin şah mat çekerek oyuna girmesiyle son buluyor. Tabi bu soruları destekleyen bir sürü teferruatla birlikte. Yüz soruluk bir iddianame bu. Okuyunca derin bir nefes alıyorum. Doğrusu ona göre tam şah matlık bir hamle. Ancak bana göre beklediğim pek çok meseleye nazaran bu o kadar da ölümcül olamaz. Çünkü, elim hala sağlam ve henüz oyun bitmiş değil.
Bak yine iki dudağının arasında kaldım,
Yaralanmama tavrın yetti,
Beni öldürmeye senin adın.
Eğer,
Cümlelerim acı çekiyorsa,
Sevmek güzeldi, sana dokunmak.
Kollarının arasında bir kaldırımda, bütün esnafların bakışları üzerinde mükemmel bir manzaraya gebe.
Bazen çarpık ilişkiler, çirkin kavgalar, hoşnutsuz ama el değmemiş yerlerinde hâlâ ve daima derin ıslaklıklar,
Ve hâlâ ve daima şiir yazılmaya müsait boyalı dudaklar.
Gönlümde ilkbaharın ilk günleri. Sevmek güzeldi, sana dokunmak.
Ben bu yağmuru kokusundan tanırım,
Enseme düşer ilk damla ve bir hüzür bırakır bana.
Yalnızlık gibi büyük bir erdem yağmur,
Yalnızlık, bir erkeğin yağmura karşı duruşu.
Terk edeceksen biraz daha bekle,
Bedenim kanayan ayaklarıyla, toprağı ezdi bütün gece.
Cansız çiçekler gördüm kaldırımda, damla damla suladı gözlerim.
Bir sedir ağacının altında sarmaya çalıştım fotoğrafınla yaralarımı,
Sensizliğimi bastırıyorken ellerimle, ağzımdan döküldü ağıtlarım.
Yeter dedim,
Çok ah işitti kulaklarım.
İkimizde de kalmadı gençliğin cehaleti.
Hata yapmadan mı yaşanılmalı?
Yoksa kara tahtaya mı yazılmalı,
Şımaranların ismi.
Anlayamadığım çok şey var sende,
Adın kadar parlak
ve gecen kadar siyah.
Dilim ile gözlerin arasındaki bütün anlaşmalar,
Bitmek bilmeyen, canına can katma isteğim,
Sevda sözlüğümden çaldığım seçme kelimeler,
Acısı kadar seveni çok ayarsız şehvetler,
Şimdi sen çok uzaktasın,
Yollar, dağlar, mesafeler avuçlarıma alınsın.
Gecenin karasısın,
Gecenin karanlığında hayat bulansın.
Ne bir anısın nede dudaklarımda tat.
Artık bazı sevdalar kadar yalansın.
Gözlerinde toprağımın büyüsü,
Oynaşan çocukların kahkahası sesinde.
Artık her sabah güneş doğuyor arka bahçeme,
Çay keyfin için masam bile var orada.
Yarım kalan, yarım bırakılan bütün hikayeler tastamam.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!