Hep başkalarından öğreniyoruz
Hayatı.
Hep başka yerlerden
Beklentilerimiz.
Hep o en güzel,
Hesapsız olmalı dediğimiz
Her evin hüznüne ağlıyor bak!
Çatılar.
Taş kesilen gözlerine
Yağmurlardan yüklediği
Damlalarla.
Bir güzelliği seyrediyorum
Yokluğun da.
Kırık dökük bir
Pencereden.
Alabildiğine güzel ama
Bir şeylerden yoksun
Aceleyle yürüyen iki kadın
Birinin yüzünde endişe birinde hüzün var
Biraz korkak biraz endişeli
Bakışları kaçıyor birilerinden
Yüzleri solgun gibi
Birisi terleyen ellerini ovuşturuyor evire çevire
Şiirler yazıyorum,
birkaç satır
öylesine karalanmış..
Birden aklıma geliyor,
Ahmet Haşim, Nazım Hikmet,
Orhan Veli’yle
Çiçek senin annen ilk bahar mı
Benim annemin her dem ilk bahar
Olması gibi
Tazeleyen yineleyen doğuran
Her duyguyu
Çiçek senin rengin baharlardan mı
Yağmur başlarken aldığım koku
renklerin habercisidir bana…
Bir kokudur her renkten,
yeşilden kırmızıdan,maviden…
Bir kristale çarpar her damla
ve kopmuş ışıktır günden…
Gözlerin bende kalmalı giderken
Ayrıldığında ağlamamalısın..
Bir sen vardın taptığım birde gözlerin
Sadece yalnızlığın sende kalsın…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!