Nokta veya noktalar…aslında noktalarım…ben onlarım onlarda benim….seviyorum ben noktaları kullanmayı…yazmayı…ifade etmeyi….hiç kimseyle paylaşmam…ne kadar paylaşmayı sevsem de.. noktalarımı paylaşamam…üç… beş….. yedi……. fark etmez…o an içimden kaç geçerse o kadar nokta koyarım… satır sonlarında…cümle aralarında…bazen boş sayfalarda... virgül kullanmayı sevmem veya diğer işaretleri… alın onları da siz kullanın… beni ilgilendirmez…ama noktaları bana bırakın… hem noktalar sizi beğenmez buna da emin olun…..çünkü benim noktalarla kader birliğim var….
Noktalar aslında bitişin ifadesidir.... aynı zamanda başlangıcın habercisidir…ama hem bitişin hem de başlangıcın kısa süreceğini göstermesidir…belki de bu yüzden seviyorum noktaları….noktalar aslında beni anlatıyor....ufak bir fark var gördüğüm… fark sayılırsa..noktalar bitirerek başlıyor…..ben başlarken bitiriyorum
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta